Kada doktori dobiju rezultate svih testova, saopštavaju plan lečenja. Najbolja terapija za pacijenta, u velikoj meri zavisi od:

• Stadijuma bolesti
• Da li ima klasičan HL ili nodularnu limfocitnu predominaciju

Drugi važni činioci, koji će biti uzeti u obzir, uključuju:

• Godište pacijenta i opšte zdravstveno stanje
• Rezultate krvne slike i ostalih biohemijskih analiza
• Da li se terapija primenjuje po prvi put ili je došlo do relapsa (povratka bolesti)
• Mišljenje pacijenta o predloženoj terapiji

Ponekad pacijenti sa istim tipom Hodgkin-ovog limfoma mogu imati različite terapije. Ne treba brinuti oko toga, jer doktor je na osnovu svih gore navedenih parametara, izabrao terapiju koja je za pacijenta lično najbolja i najdelotvornija. Ponekad, prikupljanje svih rezultata i donošenje odluke o najboljoj terapiji za pacijenta, može potrajati i parnedelja.

U zavisnosti od vrste terapija, opšteg zdravstvenog stanja bolesnika i potencijalne pojave neželjenih dejstava, terapija se može primenjivati tokom višednevnog boravkana klinici ili u “dnevnoj bolnici” , gde se nakon primene terapija, pacijent vraća kući.

Dugi niz godina glavna terapija je bila hemioterapija.

Hemioterapijski lekovi (citostatici), ubijaju maligne ćelije tako što sprečavaju da se one dele i rastu. Koja će se hemioterapija primeniti, zavisi od vrste limfoma. Iako se mogu primenjivati i pojedinačno, hemioterapija za NHL se obično sastoji od kombinacije nekoliko lekova. Hemioterapija se takođe često kombinuje i sa ostalim terapijskim modalitetima kao što su monoklonska antitela.

Broj ciklusa je individualan i razlikuje se od pacijenta do pacijenta i zavisi od stadijuma i rasprostranjenosti bolesti.

Vrste hemioterapije

Već je rečeno da se hemioterapijski lekovi najčešće daju u kombinacijama koje su poznate po inicijalima imena lekova.

Najčešća hemioterapija za Hodgkin je poznata kao ABVD, sačinjena od četiri leka: Adriablastin, Bleomicin, Vinblastin, Dakarbazin. ABVD se koristi i kod pacijenata sa nižim, ali i kod pacijenata sa poodmaklim stadijumom bolesti. U zavisnosti od stadijuma bolesti, bolesniku se prepisuje od 2 do 8 ciklusa terapije, vrlo često kombinovana sa zračnom terapijom “zahvaćenih područja” različite doze.

Znatno agresivniji polihemioterapijski protokol je „eskalirani“ BEACOPP: Bleomicin, Etoposid, Adriablastin, Ciklofosfamid, Onkovin, Prokarbazin, Prednison, daje veću stopu preživljavanja (sedmogodišnje preživljavanje od 90%), ali uz rizik od neposredne povećane odložene toksičnosti terapije.

Način primene

Neki citostatici se uzimaju kao tablete dok se drugi daju direktno u krv (intravenski). Lek se može dati intravenski bilo kroz iglu ili kateter ubačen direktno u venu na ruci ili pod kožu gornjeg dela grudnog koša. Centralna linija je trajniji kateter koja se najčešće ubacuje u jednu od vena na vrhu grudnog koša. Prednost centralne linije je što igla ostaje u veni sve vreme trajanja terapije, a može se koristiti i za uzimanje uzoraka krvi.

Terapija se obično daje u ciklusima, koji su najčešće tronedeljni. Terapija uglavnom traje  nekoliko meseci ali to zavisi od brojnih faktora i različito je kod svakog pacijenta. Hemioterapija je sistemsko lečenje jer lekovi ulaze u krvotok i tako prolaze kroz ceo organizam. U zavisnosti od vrste hemioterapijskog protokola koji se daje, opšteg zdravstvenog stanja bolesnika i potencijalne pojave neželjenih dejstava odlučuje se o tome da li se terapija primenjuje tokom višednevnog boravka na klinici ili u „dnevnoj bolnici“ (nakon primene hemioterapije bolesnik ide kući uz kontrole po dogovoru).

Neželjena dejstva

Neželjena dejstva hemioterapije zavise pre svega od vrste lekova i doza leka koji se prima. Kao i kod drugih tipova lečenja, neželjena dejstva mogu da se razlikuju od jedne do druge osobe.

Lekovi u terapiji limfoma obično napadaju ćelije koje se brzo dele. Osim malignih ćelija to uključuje i leukocite tj. ćelije koje se bore protiv infekcija, trombocite, ćelije koje pomažu u zgrušavanju krvi ili crvena krvna zrnca, ćelije koji učestvuju u prenošenju kiseonika ka svim delovima organizma. Krvna slika se prati tokom hemioterapije i ako je potrebno lekar može da odluči da odloži terapiju da bi se popravila krvna slika.

Ćelije u korenu dlake takođe se dele veoma brzo; zbog toga hemioterapija može da dovede do gubitka dlaka.  Česta su i druga neželjena dejstva kao što je gubitak apetita, mučnina, povraćanje, vrtoglavica ili bol u ustima i grlu. Takođe, može doći do tamnije prebojenosti kože ili noktiju.

Najčešće, neželjena dejstva postepeno nestaju tokom perioda oporavka između terapija ili kada se terapija završi. Pa ipak, neki lekovi u terapiji limfoma mogu da povećaju i rizik od razvijanja drugog karcinoma tokom života.

Kod nekih muškaraca i žena hemioterapija može da izazove gubitak plodnosti (reproduktivna sposobnost). Gubitak plodnosti može biti prolaznog ili trajnog karaktera, u zavisnosti od  korišćenih lekova i godišta pacijenta. Kod muškaraca moguće je uzimanje sperme pre početka terapije. Menstrualni ciklusi žene mogu da izostanu i mogu se javiti valunzi (iznenadni osećaj toplote) i vaginalna suvoća. Kod mlađih žena menstrualni ciklusi će se verovatno vratiti.